آنها در انزواي مطلق زندگي مي كنند. همه آنها را فراموش كرده اند، چه دولت مركزي افغانستان ، چه طالبان و چه نيروهاي خارجي مستقر در خاك اين كشور. افغان هاي قرقيزتبار در منتهي اليه شرق افغانستان در ناحيه باريكه واخان در سلسلسله جبال پامير كوچك و در مرزاين كشور با چين ، تاجيكستان و پاكستان سكونت دارند. جنگ جاري در افغانستان نيز نتوانسته شيوه زندگي منزوي و مستقل افغان هاي قرقيزتبار را تغيير دهد. ماتيو پلي ، فتوژورناليست مدتي را با اين قوم دورافتاده گذرانده و مجموعه عكس هايي را از زندگي روزمره آنها تهيه كرده است.
گزارشي تصويري از افغان هاي بام دنيا. 30 شهريور 88.
زنان هر روز صبح به چشمه يخ بسته مي روند. آنها براي دستيابي به آب سالم كه براي تهيه نان و چاي به آن نياز دارند، يخ هاي سطح چشمه را شكسته و آب مورد نياز خانواده را تامين مي كنند.
اين زن كه جزو حرمسراي رئيس قبيله كه او را شاه نيز مي نامند ، است، تلاش مي كند به كمك اين چوب يخ سطح چشمه را براي دستيابي به آب بشكند.
افغان هاي قرقيز تبار تابستان ها را در يورت هاي خود سپري مي كنند اما با فرا رسيدن سرماي كشنده زمستان به داخل خانه هايي كه در دل زمين حفر كرده و پوشيده از فرش ها و پتوهاي بافت زنانشان است، پناه مي برند.
چهره يك دختر نوجوان افغان قرقيز تبار درلباس هاي سنتي قومي اش.
تصوير يك دختر خردسال افغان قرقيز تبار در داخل خانه زيرزميني خانوادگي كه مملو از فرش، لحاف، پتو و ديگر رواندازهاي گرم است.
جامعه دامپرور افغان هاي قرقيز در قلب دره هاي گسترده و خشك زندگي مي كنند. آنها حدود 150 سال پيش به اين منطقه كوچ كرده اند.
تصوير يورت ها و نماي سطح بيروني خانه هاي زيرزميني قرقيزها. آنها در كنار دام هايشان از جمله گوسفندان ، گاوهاي ياك و شترها و اسب هايشان زندگي مي كنند.
ترياك كه ابتدا به طور سنتي براي كاستن از دردها توسط افغان هاي قرقيز استفاده مي شد، اكنون به جزء جدايي ناپذير زندگي آنها براي گريختن از انزوا ، شرايط سخت آب و هوايي و فراموش كردن رنج هايشان استفاده مي شود. كليه زنان و مردان اين قبيله كوچك ترياك مي كشند و فروشندگان ترياك براي فروش آن مدت 10 روز را پياده از گذرگاه هاي صعب العبور تا محل زندگي اين قوم طي مي كنند تا يك كيلوگرم ترياك را به مبلغي معادل 100 دلار آمريكا به آنها بفروشند.
گاوهاي ياك (غژگاو) نقش مهمي را در زندگي اين قبيله دارند. در زمستان ها كه هوا دستكم 20 درجه زير صفر است تنها راه رسيدن به محل زندگي قرقيزهاي پامير كوچك عبور از سطح يخزده رودخانه واخان است.
چهره يك پسربچه خردسال قرقيز در لباس هاي سنتي قومي اش.
يك مرد افغان قرقيز از داخل پياله اي چاي مي نوشد.
چهره معصوم يك دختر بچه خردسال قرقيز كه گويي در برابر دوربين ماتش برده در لباس هاي سنتي كه ازقرن ها به اين سو تغييري نكرده است.
يك دختر بچه قرقيز بزغاله اي را در آغوش گرفته است. اين قوم كوچ نشين شبان در ارتفاع 4100 متري در جبال پامير كوچك زندگي مي كنند. در زمستان مراتع اين منطقه لم يزرع اما در تابستان داراي علف هايي پرپشت و انبوه است. از سوي ديگر به دليل مسدود شدن مرزهاي 3 كشور چين، تاجيكستان و پاكستان با گذرگاه واخان به دليل مسايل ژئوپليتيك ، قبيله كوچك افغان هاي قرقيز به كشاورزي نيز روي آورده اند.
منبع : لوفيگارو
بازدیدها: 0
