فناوری هسته ای، به توانایی تبدیل اورانیوم موجود در طبیعت می گویند که از طریق شکافت اتم ها به اورانیوم غنی شده که دارای انرژی بسیار زیادی است به دست می آید. با شکافت هسته یا همان اتم اورانیوم، انرژی هسته ای به صورت حرارت و انرژی گرمایی آزاد می شود که از آن می توان برای تولید بخار آب و گرداندان توربین های تولید برق استفاده کرد.
اورانیوم یکی از چگال فلزات رادیواکتیو است که در طبیعت موجود است. این فلز در بیشتر مناطق چون: صخره ها، خاک، اعماق دریا و اقیانوس ها وجود دارد، به طوری که شاید میزان وجود و پراکندگی آن از طلا، نقره یا جیوه بیشتر است. این فلز به صورت اکسید و یا نمک های مخلوط در مواد معدنی مانند اورانیت یا کارونیت وجود دارد و از نظر رنگ؛ سفید نقره ای و قابل انعطاف است.
تاریخ فناوری هسته ای
حدود سه قرن پیش از میلاد، دمکریت، دانشمند یونانی، پس از مطالعه بر روی اشیا، متوجه شد که اشیا علاوه بر شکل ظاهری از ذرات بسیار ریز و قابل تجزیه تشکیل شده اند. وی نام این ذرات را «اتم» یعنی «نشکن» گذاشت. قرن ها بعد از این کشف، در سال ۱۷۰۰ میلادی، جان دالتون، دانشمند انگلیسی، نیز پی به قابل تجزیه بودن اتم ها برد. اما این نتیجه در حد نظریه باقی ماند. تا این که در سال ۱۹۲۷ میلادی، آلبرت انشتین، دانشمند آلمانی آمریکا تبار، نظریه تجزیه اتم ها را به صورت عملی اثبات کرد.
پس از این کشف، اولین آزمایش هسته ای در صحرای نوادا توسط آمریکا به مرحله آزمایش گذاشته شد و در پایان جنگ جهانی دوم از آن در بمب باران شهرهای ژاپن استفاده کرد.
پس از کشور آمریکا، در سال ۱۹۴۹ اتحاد جماهیر شوروی توانست به سلاح های هسته ای دست یابد و آن را به مرحله اجرا بگذارد.
با افزایش تقاضای ساخت سلاح های هسته ای توسط کشورهای قدرتمند نظیر فرانسه و چین رهبران کشورها به فکر کنترل ساخت این سلاح مخرب افتادند و پیشنهاد استفاده از انرژی مخرب برای صلح را دادند. به همین منظور در سال ۱۹۵۴ میلادی، آیزن هاور، رییس جمهور آمریکا، برنامه «اتم برای صلح» را پیشنهاد داد. به دنبال این پیشنهاد، از سال ۱۹۵۴ تا سال ۱۹۵۶ میلادی، اساسنامه سازمان تدوین شد و بعد از آن «آژانس انرژی هسته ای» تشکیل شد. در سال ۱۹۶۸ آژانس انرژی هسته ای، پیمان «منع گسترش سلاح های هسته ای» با نام اختصاری « NPT»، (Non Proliferation of Nuclear Weapons Treaty ) را توسط مجمع عمومی ملل متحد به تصویب رساند و در سال ۱۹۷۰ نیز لازم الاجرا شد و در حال حاضر هم ۱۸۹ کشور عضو این پیمان هستند.
مهم ترین کاربرد فناوری هسته ای
از مهم ترین کاربردهای انرژی هسته ای که همواره ایران به دنبال دستیابی و استفاده صلح آمیز از این انرژی می باشد عبارتند از: کاربرد در تولید برق، کاربرد در پزشکی هسته ای و امور بهداشتی، کاربرد در بخش دامپزشکی و دامپروری، کاربرد در دسترسی به منابع آب، کاربرد در بخش صنایع غذایی و کشاورزی و کاربرد در بخش صنعت.
– منبع
بازدیدها: 0
