|
علامت
|
نام | تاریخ اولین استفاده | اولین نویسنده ای که علامت را استفاده کرده است. |
|---|---|---|---|
|
+
− |
جمع و تفریق | ۱۳۶۰ | نیکلاس اُرِزمه |
| ۱۴۸۹ (اولین ظهور این علائم در چاپ) | ژوهان ویدمن | ||
|
√
|
رادیکال (برای ریشه ی دوم) | ۱۵۲۵ (بدون سرکش روی رادیکال) | کریستف رودولف |
|
(…)
|
پرانتز (برای گروهبندی اولویت دار) | ۱۵۴۴ (در یادداشتهای دستنویس) | میشائل شتیفل |
| ۱۵۵۶ | نیکولو تارتالیا | ||
|
=
|
تساوی | ۱۵۵۷ | رابرت ریکرده |
|
×
|
ضرب | ۱۶۱۸ | ویلیام آوترد |
|
±
|
جمع-تفریق | ۱۶۲۸ | |
|
∷
|
تناسب | ||
|
n√
|
رادیکال (برای ریشه ی nام) | ۱۶۲۹ | آلبر ژیرار |
|
<
> |
بزرگتر و کوچکتر | ۱۶۳۱ | توماس هریوت |
|
xy
|
توان | ۱۶۳۶ (استفاده از اعداد رومی به عنوان توان) | جیمز هیوم |
| ۱۶۳۷ (به شکل فعلی) | رنه دکارت | ||
|
√ ̅
|
رادیکال (برای ریشه ی دوم) | ۱۶۳۷ (با سرکش بالای رادیکال) | رنه دکارت |
|
%
|
درصد | ۱۶۵۰ | نامعلوم |
|
÷
|
تقسیم | ۱۶۵۹ | یوهان رآن |
|
∞
|
بینهایت | ۱۶۵۵ | جان والیس |
|
≤
≥ |
بزرگتر مساوی و کوچکتر مساوی | ۱۶۷۰ (با خط افقی روی علامت نامساوی) | |
| ۱۷۳۴ (با دو تا خط افقی زیر علامت نامساوی) | پیر بوگر | ||
|
d
|
دیفرانسیل | ۱۶۷۵ | گتفرید ویلهلم لایبنیتز |
|
∫
|
انتگرال | ||
|
:
|
دو نقطه (برای تقسیم) | ۱۶۸۴ (اقتباس از استفاده ی دو نقطه برای نمایش کسرها مربوط به سال۱۶۳۳) | |
|
·
|
نقطه (برای ضزب) | ۱۶۹۸ | |
|
⁄
|
[خط مورب (اسلش) (برای تقسیم) | ۱۷۱۸ (اقتباس از خط کسری اختراع شده توسط اعراب در قرن ۱۲) | توماس تووینگ |
|
≠
|
نامساوی | نامعلوم | لئونهارت اویلر |
|
∑
|
حاصل جمع | ۱۷۵۵ | |
|
∝
|
تناسب | ۱۷۶۸ | ویلیام امرسون |
|
∂
|
دیفرانسیل جزئی | ۱۷۷۰ | مارکیز دو کوندورسه |
|
x′
|
پریم (برای مشتق) | ژوزف لویی لاگرانژ | |
|
≡
|
همانی ( برای روابط متجانس (هم ارز) ) | ۱۸۰۱ (اولین ظهور در چاپ، استفاده شده در نوشته های شخصی گاوس قبل از این تاریخ) | کارل فریدریش گاوس |
|
[x]
|
جزء صحیح | ۱۸۰۸ | |
|
∏
|
حاصل ضرب | ۱۸۱۲ | |
|
!
|
فاکتوریل | ۱۸۰۸ | کریستین کرامپ |
|
⊂
⊃ |
شمول مجموعه (زیرمجموعه و فرامجموعه) | ۱۸۱۷ | جوزف گرگون |
| ۱۸۹۰ | ارنست شرودر | ||
|
|…|
|
قدر مطلق | ۱۸۴۱ | کارل وایراشتراوس |
| دترمینان ماتریس | |||
|
‖…‖
|
نمایش ماتریس | ۱۸۴۳ | |
|
∇
|
نابلا (برای دیفرانسیل برداری) | ۱۷۴۶ (سابقاً به عنوان عملگری چند منظوره توسط همیلتون استفاده میشده است) | ویلیام رووان همیلتون |
|
∩
∪ |
اشتراک و اجتماع | ۱۸۸۸ | جوزپ په په آنو |
|
∈
|
عضویت | ۱۸۹۴ | |
|
∃
|
سور وجودی | ۱۸۹۷ | |
|
ℵ
|
اِلف ( برای عدد اصلی (cardinal number)مجموعه های نامحدود ) | ۱۸۹۳ | گیورگ کانتور |
|
{…}
|
کمانک (برای نمایش مجموعه) | ۱۸۹۵ | |
|
ℕ
|
N دو خطی (برای مجموعه ی اعداد طبیعی) | جوزپ په په آنو | |
|
·
|
نقطه ( برای ضرب داخلی) | ۱۹۰۲ | جی . ویلیام گیبز؟ |
|
×
|
ضرب (برای ضرب خارجی) | ||
|
∨
|
یای منطقی (OR منطقی) | ۱۹۰۶ | برتراند راسل |
|
(…)
|
نمایش ماتریس | ۱۹۰۹ | جرارد کووالسکی |
|
[…]
|
۱۹۱۳ | کاتبرت ادموند کولییس | |
|
∮
|
انتگرال بسته | ۱۹۱۷ | آرنولد سامرفلد |
|
ℤ
|
Z دوخطی (برای مجموعه اعداد صحیح) | ۱۹۳۰ | ادموند لاندایو |
| دهه ی ۱۹۳۰ | گروه نیکلا بورباکی | ||
|
ℚ
|
Q دو خطی (برای مجموعه اعداد گویا) | ||
|
∀
|
سور عمومی | ۱۹۳۵ | جرارد گنزِن |
|
∅
|
مجموعه ی تهی | ۱۹۳۹ | آندره ویِل / نیکلا بورباکی |
|
ℂ
|
C دو خطی (برای مجموعه اعداد مختلط) | ناتان جاکوبسون | |
|
→
|
پیکان (فلش) (برای نمایش تابع) | ۱۹۳۶ (برای تفکیک اشکال عناصر خاص) | کویستین اُر |
| ۱۹۴۰ (به شکل فعلی f: X → Y) | ویلتورد هورویز | ||
|
⌊x⌋
|
‘جزء صحیح | ۱۹۶۲ | کِنِث ایی اورسون |
|
∎
|
انتهای اثبات | نامعلوم | پاول هالموس |
Hits: 7
