اجاره بلندمدت (Lease)
اجاره بلندمدت یک سند قانونی است که شرایط اجاره یک دارایی را مشخص می‌کند. در اجاره بلندمدت، مستأجر از دارایی اجاره داده شده بهره خواهد برد و تضمین می‌دهد هزینه اجاره دارایی را به‌صورت منظم برای تعداد ماه‌ها یا سال‌های مشخصی به اجاره دهنده پرداخت کند. موجر و مستأجر ملزم به رعایت مفاد قرارداد اجاره بلندمدت هستند و هیچ‌یک از طرفین نمی‌تواند بدون رضایت طرف دیگر شرایط قرارداد را نقض کند.
اجـاره بلندمدت قراردادی است که جزئیات اجاره هر نوع دارایی نظیر آپارتمان در بازار املاک را مشخص می‌کنند. به‌طور مثال، اگر شما بخواهید آپارتمانی اجاره کنید، اجاره‌نامه میزان اجاره ماهیانه، زمان پرداخت، اتفاقاتی که در صورت عدم پرداخت رخ خواهد داد، مدّت زمان اجاره، حق داشتن حیوان خانگی، تعداد ساکنین واحد و دیگر اطلاعات ضروری را توصیف می‌کند. صاحب‌خانه شما را موظّف می‌کند که قبل از در اختیار گرفتن ملک او، متن قرارداد اجاره‌نامه را امضا کنید.
اجاره به شرط تملیک (Capital Lease)
اجاره ای که ویژگی‌های اقتصادی تملک دارایی را دارد، اجاره به شرط تملیک گفته می‌شود. دارایی هایی که از طریق اجاره به شرط تملیک تصاحب می‌شوند، به دلایل حسابداری به‌عنوان دارایی خریداری‌شده در نظر گرفته می‌شوند. در سوی مقابل اجاره عملیاتی به‌عنوان اجاره واقعی یا اجاره بلندمدت برای اهداف حسابداری خواهد بود. انتخاب طبقه‌بندی اجاره تأثیر مهمی بر صورتحساب‌های مالی یک شرکت خواهد داشت. هر نوع اجاره ای اگر یکی از الزامات زیر را برآورده کند، اجاره به شرط تملیک خواهد بود.
- مدت زمان اجاره دارایی، بیشتر از 75 درصد از عمر مفید دارایی باشد.
- اجاره شامل توافق خرید با ارزش کمتر از ارزش بازار باشد.
- اجاره کننده در پایان اجاره مالکیت را به دست آورد.
- ارزش فعلی اقساط اجاره از 90% ارزش بازار دارایی بیشتر است.
اجاره به شرط تملیک مثالی از نقش حسابداری تعهدی در وقایع اقتصادی است. عموماً، شرکت ها حق انتخاب نوع اجاره ای را که برای اهداف حسابداری می‌خواهند، دارند؛ اما هر یک از انواع اجاره ها مزایا و معایب خاص خود را در صورتحساب های مالی دارد. به طور مثال، شرکت هایی که تمایل به داشتن نسبت های بازده دارایی بالا دارند باید اجاره عملیاتی را انتخاب نمایند، چون در ترازنامه دارایی اجاره شده به عنوان یک آیتم دارایی محسوب نخواهد شد و باعث کاهش مخرج کسر نسبت‌های مالی می‌شود.
اجاره عملیاتی (Operating Lease)
قراردادی که اجازه استفاده از یک دارایی را می‌دهد اما حقوق مربوط به مالکیت دارایی را انتقال نمی‌دهد، اجاره عملیاتی گفته می‌شود. اجاره عملیاتی برای شخص موجر تأمین سرمایه به حساب نمی‌آید، بلکه از آن به‌عنوان هزینه اجاره یاد کرده و نوعی «تأمین مالی خارج از ترازنامه» محسوب می‌شود؛ اما برای اجاره دهنده، آنچه اجاره داده می‌شود به‌عنوان یک دارایی شناخته شده و همان‌طور نیز مستهلک می‌شود. اجاره ی عملیاتی مشوق‌های مالیاتی دارد و منجر به ضبط دارایی ها یا بدهی ها در ترازنامه موجر نمی‌شود و می‌تواند نسبت های مالی موجر را بهبود ببخشد.
دو نوع اساسی اجاره وجود دارد: سرمایه ای و عملیاتی. اجاره های سرمایه ای غیرقابل لغو شدن هستند و باید حداقل با یکی از الزامات زیر تطابق داشته باشند:
- اجاره مالکیت دارایی را انتقال می‌دهد.
- اجاره شامل گزینه خرید با تخفیف است.
- مدت زمان اجاره ۷۵ درصد عمر اقتصادی پیش‌بینی‌شده دارایی یا بیشتر است و یا اجاره حداقل ۹۰ درصد ارزش دارایی را شامل می‌شود.
اما اجاره ی عملیاتی با هیچ‌کدام از معیارهای بالا مطابقت ندارد.
بازدیدها: 1
