در سال 1833 مارکوس ساموئل که یک فروشنده اشیای عتیقه در شرق لندن بود، تصمیم به گسترش تجارت خود گرفت. او برای کار خود صدف‌های دریایی را که در آن روزها بازار خوبی داشتند انتخاب کرده بود و همین کار، موفقیت او را در صادرات و واردات رقم زد.
چندین سال بعد، دو پسرش مارکوس و ساموئل، تجارت خانوادگی را گسترش داده و با صادرات ماشین‌آلات، پارچه و ابزار و واردات برنج و چینی‌آلات از خاور دور شروع به توسعه کسب‌‌و‌کار خود کردند. مارکوس پسر، در سفر به دریای سیاه به تجارت نفت علاقه‌مند شد و هشت تانکر نفتی خریداری کرد. او آرم شرکت خود را از روی صدف‌هایی که پدرش می‌فروخت، انتخاب کرد.
در آن زمان انتقال دریایی نفت توسط کشتی‌هایی که بشکه‌های نفتی را حمل می‌کردند، معضلی برای همه شرکت‌های نفتی به‌شمار می‌آمد. نشت بشکه‌ها و نیز فضای بسیار زیادی که در کشتی اشغال می‌شد از جمله مشکلاتی بود که همه شرکت‌های نفتی با آن مواجه بودند. برادران ساموئل نیز که از این مشکلات بی‌نصیب نبودند، برای نگهداری و حمل حجم بزرگ نفت، مخزن‌های بزرگ تعبیه شده در کشتی را ابداع کردند که تحولی عظیم در این عرصه بود. اولین نفتکش‌ها در سال 1892 توسط شل مورد بهره‌برداری قرار گرفت. آنها برای سرعت بخشیدن به حمل‌و‌نقل، استفاده از کانال سوئز را نیز آغاز کردند.
در سال 1890 زمانی که توسعه نفت در سوماترا مطرح شده بود، با اعطای لقب سلطنتی توسط ویلیام سوم هلند به یک شرکت کوچک اکتشاف نفت که بر روی چاه‌های نفت اندونزی فعالیت می‌کرد، شرکت نفتی «رویال داچ» با مدیریت آگوست کسلر و هنری دترونیگ، ایجاد شد که از استراتژی مشابه برادران ساموئل، برای انتقال و ذخیره نفت استفاده می‌کرد.
در سال 1907 شرکت‌های شل و رویال‌داچ ضمن همکاری، شرکت نفتی «رویال‌داچ شل» را تاسیس کردند. این شرکت خیلی سریع به شهرت رسید و دو سال بعد، سوخت هواپیمای اولین فردی که بر فراز کانال انگلیس پرواز کرد را این شرکت تامین کرد.
رویال داچ شل در انتهای دهه 1920 رهبر شرکت‌های نفتی دنیا بود و با داشتن 10 درصد نفتکش‌های جهان، 15 درصد نفت خام دنیا را تامین می‌کرد. در سال 1929 «شرکت شیمیایی شل» به عنوان زیرمجموعه رویال داچ شل تاسیس شد. در 1946، شل برنامه‌های اکتشاف جدیدی در آفریقا و آمریکای جنوبی اجرا کرد و برای اولین بار نفت زیر دریا را در خلیج مکزیک استخراج کرد. در سال 1950 شل به تیم فراری در مسابقات فرمول یک پیوست.
شل اولین شرکتی بود که در سال 1953 یک دستگاه کامپیوتر را در هلند خریداری و استفاده کرد. این شرکت در دهه 1960 به یک شرکت بین‌المللی تبدیل شد. شعار شل در این دوران «محلی فکر کنید و محلی عمل کنید» بود. در این دهه، شل با حضور قدرتمند در خاورمیانه، به عرضه اکتشافات جدیدی در آزمایشگاه‌های متعدد خود پرداخت که از آن جمله، می‌توان به رزین‌های اپوکسی و شوینده‌های مایع اشاره کرد.
در بحران نفتی سال 1973 و وارد شدن شوک قیمتی به شرکت‌های نفتی، شل برای کاهش قیمت و تنوع تولید، اولین گام‌ها را به سمت تولید انرژی‌های تجدید شونده برداشته و به دنبال انرژی خورشیدی و سوخت‌های پاک رفت.
در دهه 1990، با آغاز کسب و کار گاز مایع (LNG) توسط شل، تولید سوخت‌های تجدیدشونده‌ای مانند انرژی خورشیدی، انرژی باد، انرژی سوخت‌های پاک و هیدروژن رونق گرفت و سرمایه‌گذاری شل در این زمینه‌ها به سرعت گسترش یافت.
در نوامبر سال 2004 پس از یک دوره آشفتگی، دو شرکت رویال داچ و شل رسما با هم ادغام و شرکت‌های قبلی را منحل کردند. 40 درصد شرکت جدید، سهم شرکت حمل‌و‌نقل شل و 60 درصد دیگر، سهم شرکت رویال داچ شد. این اتحاد در 20 ژوئیه سال 2005 به ثبت رسید و شرکتی جدید خلق شد که در 146 کشور جهان به صورت یک گروه جهانی از شرکت‌های انرژی و پتروشیمی عمل می‌کند.
در ژوئن سال 2006، جورما اولیلا (JORMA OLLILA) فنلاندی ریاست هیات‌مدیره شل را به عهده گرفت. او که قبلا مدیرعامل و رییس هیات‌مدیره شرکت نوکیا بود، در دوران طلایی رهبری خود در نوکیا، از 1992 تا 1999 به‌عنوان مدیر اجرایی و از 1999 تا 2006 به عنوان مدیرعامل به فعالیت مشغول بود. نوکیا در زمان رهبری او، مقام اول جهانی در فناوری اطلاعات راه دور و تلفن همراه را به صورت مداوم کسب می‌کرد.
رویال داچ شل در سال 2007 قسمت عمده سهام حوزه‌های گازی شرکت رگال پترولیوم اوکراین را خریداری کرد. در سال 2009 نیز این شرکت با خریداری تمامی حوزه‌های نفتی شرق به مبلغ 7/4 میلیارد دلار موافقت کرد. این توافق شامل منابع گاز فشرده نیز می‌شود.
شرکت رویال داچ شل اکنون بیش از 94 هزار کارمند در سراسر جهان دارد. دو دفتر مرکزی آن در انگلستان و هلند قرار دارند و درآمد آن در سال گذشته میلادی (2015) بالغ بر 265 میلیارد دلار بوده است.
بازدیدها: 0
