در مکان و زمان خود باشيد. شادکامي، يک احساس است. وقتي در زمان حال باشيد، با همه‌ي وجود و توان، از آن لذت بيش‌تري خواهيد برد.
– خودتان را تشويق و تحسين کنيد:
فضاي ذهن‌تان را سرشار از تشويق کنيد. هر زمان که «نقاد دروني» يعني همان صدايي که شما را دل‌مرده مي‌سازد، فعال شد، با کلمه‌اي از تشويق و تحسين، جلوي آن‌را سد کنيد. نسبت به خطاها و کمبودها با مهرباني برخورد کنيد (چه از آنِ خودتان چه از آنِ ديگران).
– لحظه‌ي حال را دريابيد:
در مکان و زمان خود باشيد. شادکامي، يک احساس است. وقتي در زمان حال باشيد، با همه‌ي وجود و توان، از آن لذت بيش‌تري خواهيد برد. امروز، تنها جايي است که نشاط و شادماني، احتمال بيش‌تري دارد که هستي پيدا کند. در اين لحظه و در همين‌جا، آن‌را شکار کنيد.
– هر روز، کاري را که در آن مهارت داريد، انجام دهيد:
کلمه‌اي آرام‌کننده به عزيزان‌تان بگوييد. سازگار با توانايي‌هاي‌تان عمل کنيد. هر روز کاري انجام دهيد که به شما احساس خوبي مي‌بخشد. هرگز توانايي خود را فراموش نکنيد.
– تمام و کمال به کارهاي کوچک و خوب توجه کنيد:
حتي در يک‌روز بي‌ارزش، کاري خوب اتفاق خواهد افتاد. بسياري از ما ساعت‌ها از راهي مي‌رويم و مي‌آييم بدون اين‌که به گل‌هاي شکوفا‌شده و زيبا، نگاهي بيندازيم. اين کار کوچکي است ولي همين کارهاي کوچک است که تصوير بزرگ را مي‌سازند.
– اجازه دهيد خانواده و دوستان بدانند که شما، آنان را دوست‌داريد:
اين کار سختي نيست، تنها عزيزان پي‌مي‌برند که وجودشان براي شما اهميت دارد. کيفيت روابط نزديک شما، نشانه‌ي بزرگي از شادکامي کلي شماست. راهي بيابيد تا ديگران را شاد سازيد.
– سخت نگيريد:
«سخت مي‌گيرد جهان با مردمان سخت‌گير.» در هر نوع زندگي، مقداري سختي و آرزوهاي برآورده‌نشده وجود دارد. متناسب با آن، از سخت‌گيري خود بکاهيد.
بازدیدها: 0
