پیروزی در جنگ استعدادها

پیچیده شدن روزافزون مشاغل و تشدید رقابت جهانی بر سر منابع و بازارها، نیاز سازمان ها به کارکنان و مدیران مستعد و شایسته را دوچندان کرده است. درست همان‌گونه که تیم‌های ورزشی سطح اول دنیا فعالانه به جستجوی بازیکنان و مربیان حرفه‌ای و تراز اول می‌پردازند و در این راه با تیم‌های دیگر رقابت می‌کنند، سازمان‌های پیشرو نیز بر سر جذب استعدادها به رقابت با یکدیگر می‌پردازند و این روند در آینده شدیدتر نیز خواهد شد. این رقابت تا حدی سنگین و خشن شده است که برخی صاحب‌نظران از آن به‌عنوان «جنگ استعدادها» یاد می‌کنند. گویی سازمان‌ها وارد جنگی بزرگ و دائمی شده‌اند که ثمره پیروزی در آن به دست آوردن استعدادها و نیروهای خبره است.

نیروهای مستعد مانند هر منبع ارزشمند دیگری کمیاب هستند و به دست آوردن و حفظ آن‌ها چالش اصلی سازمان‌های آینده است. جذب، نگهداری و انگیزش این نیروها با سیستم‌ها و روش‌های سنتی امکان‌پذیر نیست، زیرا این نیروها سنتی نمی‌اندیشند و انگیزه‌ها و دغدغه‌های متفاوتی دارند. مطالعاتی که بر روی کارکنان مستعد و سازمان‌های موفق در این زمینه انجام شد نشان می‌دهد که برای پیروزی در جنگ استعدادها باید سیستم مدیریت عملکرد را مورد بازبینی قرار داد زیرا برای این نیروها نحوه دیده شدن و جبران عملکرد از اهمیت بالایی برخوردار است. بر این اساس در سیستم جدید باید موارد زیر را در نظر گرفت:
استفاده از مدیریت عملکرد برای ایجاد و حفظ طرح توسعه فردی:
طرح توسعه فردی، یک طرح مبتنی بر توافق طرفین و متناسب با هر فرد است که مجموعه‌ای از اقداماتی را شامل می‌شود که بایستی با هدف بهبود عملکرد، فراهم کردن فرصت‌های پیشرفت، و غنی‌سازی تجربه‌های کاری فرد،توسط مدیر و کارمند صورت گیرد.
استفاده از مدیریت عملکرد برای اطمینان حاصل کردن از چالشی بودن، جالب بودن و بامفهوم بودن کار:
اطمینان حاصل کنیم که کار افراد با استعداد، چالشی(مثلاً شامل دانش و مهارت‌های حرفه‌ای باشد)، جالب ( مثلاً تازه و تفریحی باشد) و با مفهوم (یعنی سبب ایجاد تغییر شود) باشد.
استفاده از مدیریت عملکرد برای ارائه فرصت‌های پیشرفت شفاف به کارکنان:
یکی از دلایلی است که معمولاً افراد بااستعداد، برای ماندنشان در یک سازمان ذکر می‌کنند، وجود فرصت‌های پیشرفت در آن سازمان است.
اجرای سیستم مدیریت عملکرد که شامل سیستم پاداش مشروط است:
افراد بااستعداد، نسبت به کافی بودن دریافت‌های خود، بسیار حساس هستند و معمولاً احساس می‌کنند که انتظاراتشان کاملاً برحق و منصفانه است، ازجمله انتظارات مبتنی بر افزایش حقوقشان. آن‌ها انتظار دارند پاداش وابسته به عملکرد باشد و هر کس به میزان ارزش آفرینی برای سازمان پاداش دریافت کند.

برگرفته

Hits: 0