رفتارهای انسانی نشان می‌دهد که مردم وقتی از کسی ضربه می‌بینند، پیوسته در جستجوی انتقامند. غرور و اعتماد به نفسمان لطمه دیده است. انتظارات و رویاهایمان نابود شده‌اند. چیزی که برایمان بسیار ارزشمند است را از دست داده‌ایم. به همین دلیل است که می‌خواهیم تلافی و جبران همه این صدمات را در بیاوریم.
موانع دیگری هم بر سر راه گذشت و بخشایش ما وجود دارد.
افکار و عقایدی به طور خودکار جلوی گذشت کردن ما را می‌گیرند. به خودمان می‌گوییم، “او را نمی‌بخشم چون او هیچگاه مسوولیت کارهایی که انجام داده است را نمی‌پذیرد.” یا “فقط افراد ضعیف گذشت می‌کنند.”
برای این رفتارهایمان همیشه توجیهاتی نیز داریم. وقتی کسی به ما صدمه‌ای می‌زند، ما برای رفتار آن فرد دنبال یک سری توجیهات هستیم. اما اگر خودمان کاری اشتباه که به کسی صدمه می‌زند انجام دهیم، برای رفتار خودمان هم باز دنبال توجیه هستیم. در اینگونه موارد به هر نحوی که شده تقصیر را از گردن خودمان می‌اندازیم و خود را بی‌گناه جلوه می‌دهیم.
مهم است که بدانیم پذیرفتن و فهمیدن اشتباهات هرگز سبب نمی‌شود، که فرد صدمه دیده آسوده شود. بخشیدن کسی و گذشت کردن هرگز نتایج کار اشتباه آن‌ها را از بین نمی‌برد. هدف این است که گذشت کردن بیشتر مورد توجه افراد قرار گیرد و انسان‌ها اشتباهاتشان را راحت‌تر بپذیرند. برای این کار باید به جای اینکه در مورد شخصیت و قصدشان قضاوت‌های خشن و ناعادلانه انجام دهیم، همیشه خوبی‌های دیگران را مد نظر قرار دهیم.
Hits: 0
