در روز 12 اکتبر سال 1868، «آگوست‌هارش» در شهر وینینگن آلمان متولد شد. او پس از دوران ابتدایی به آهنگری پرداخت، ولی بعد از مدتی دست از این کار کشید و برای ادامه تحصیل به کالج «میتویدا» رفت. پس از گرفتن مدرک مهندسی، در یک کارخانه کشتی‌سازی مشغول به کار شد. از سال 1896 به بعد نیز مدتی برای کارل بنز کار کرد و در نوامبر سال 1899 شرکت هارش را در کلن آلمان تاسیس کرد.
او با تجربیاتی که نزد کارل بنز آموخته بود، از سال 1901 شروع به ساخت اتومبیل کرد. شرکت در سال‌های 1902 و 1904 به ریشنباخ و زویکو منتقل شد. آگوست در سال 1909 پس از مشاجره با شرکا از شرکت خارج شد و شرکت دیگری با نام‌هارش تاسیس کرد، ولی به دلیل تشابه اسمی مجبور شد نام شرکت را به آئودی تغییر دهد. آئودی ریشه لاتین نام آگوست‌هارش بود.
آگوست در سال 1910 اولین اتومبیل خود را با نام آئودی نوع B تولید کرد و با موفقیت زیادی روبه‌رو شد.
پس از آن در سال 1911 با این اتومبیل وارد مسابقات آلپاین اتریش شد. او رهبری یک تیم از رانندگان را که در بین آنها دو تن از مهندسانش به نام‌های گرامولر و لانگ نیز حضور داشتند به عهده گرفت. آنها موفق شدند مسابقه را با موفقیت به پایان برسانند و سال بعد نیز با همین اتومبیل وارد مسابقات شدند. آنها پس از آن در سال 1913 با Audi C شرکت کرده و برنده مسابقات شدند. با برنده شدن نوع C، این اتومبیل در سال بعد به نام Alpensieger یعنی برنده آلپاین شهرت یافت. از دیگر مدل‌های آئودی قبل از جنگ، نوع EوD بودند که در تعداد محدودی تولید شدند.
با آغاز جنگ جهانی اول در سال 1914 آئودی شروع به تولید کامیون‌های دو تنی بر روی شاسی تقویت شده نوع C و همچنین وسایل نقلیه جنگی کرد. تولید انواع مدل‌های D، C و E پس از جنگ نیز ادامه یافت و در کنار آنها مدل جدید نوع G نیز تولید شد، اما علاقه شخصی‌هارش در طی جنگ به دلیل نبود خلاقیت کاهش یافت و او در سال 1920 آئودی را ترک کرد.
در سال 1922 نوع G جایگزین نوع C شد و دو سال بعد آئودی شروع به ساخت اتومبیل‌های شش و هشت سیلندر کرد. در سال 1928 به دلیل عدم موفقیت نوع Imperator R به نظر می‌رسید که این آخرین مدل آئودی باشد، زیرا پس از آن زمان نیز شروع به مونتاژ اتومبیل‌های دیگر کرد.
در سال 1928 «یورگن راسموسن» صاحب شرکت اتومبیل D.K.W قسمت عمده سهام آئودی را خریداری کرد. او در همان سال، بقایای شرکت خودروسازی «ریکن بیکر» را خریداری و با استفاده از امتیاز تولید و طراحی موتورهای آلمانی ساخته شده از این شرکت، آنها را در مدل‌های بعدی آئودی استفاده کرد.
در سال 1931 یک آئودی کوچک‌تر با شاسیD.K.W و موتور 1100 سی‌سی پژو ساخته شد و سال بعد این شرکت به همراه D.K.W، واندرر و‌هارش عضو ائتلاف Auto-Union شدند. چهار حلقه موجود بر روی آرم آئودی نیز بیانگر این چهار شرکت است که در Auto Union با یکدیگر متحد شدند. پس از آن دو مدل از موتورهای واندرر (Wanderer)ساخته شده و فروش خوبی تا قبل از جنگ جهانی دوم داشتند.
آئودی پس از جنگ جهانی، تبدیل به یک اتومبیل ملی شد و کارخانه آن در زویکو برای ساخت اتومبیل‌هایی که بر اساس طرح D.K.W ساخته می‌شدند به کار گرفته شد. این شرایط تا سال 1949 که Auto Union مجددا با سهامداری بیشتر مرسدس بنز تاسیس شد، ادامه یافت. پس از آن نام آئودی تا سال 1965 که فولکس واگن بیشتر سهام آن را خریداری کرد، به فراموشی سپرده شد. در پایان سال 1968 فروش آئودی افزایش یافت و تنوع مدل‌های آن به طور قابل توجهی زیاد شد. در سال 1969 آئودی با N.S.U ترکیب شد و Audi N.S.U. Auto Union به وجود آمد. اگر چه در سال‌های بعد تولیدات N.S.U کاهش یافت، ولی آئودی تحت نظارت فولکس واگن به پیشرفت و توسعه خود ادامه داد و در ماه مه 1973 تعداد اتومبیل‌های فروخته شده آئودی به یک میلیون رسید.از جمله نقاط تکنیکال برجسته این شرکت موتور پنج سیلندری بود که در اواخر دهه 1970 بر روی سری 100 عرضه شد. همچنین توربو شارژر 4WD که در مدل «کواترو» در سال‌های 1980 و 1981 استفاده شد، از دیگر نقاط قوت این شرکت بود. آئودی کواترو و کواترو اسپرت که هر دو از اتومبیل‌های قدرتمند بودند، تقریبا موفق به فتح تمامی مسابقات می‌شدند. این امر سبب شد که آئودی و فولکس واگن، مدل‌های زیادی از اتومبیل‌های خیابانی را تولید کنند. فروش آئودی در سال‌های 2000 و بعد از آن افزایش چشمگیری یافت و مشتریان آن از 650 هزار در سال 2000 به یک میلیون در سال 2008 و 2 میلیون و 25 هزار در سال 2015 رسید.
اکنون آئودی بیش از 84 هزار کارمند در سراسر دنیا داشته و با شعار Vorsprung durch Technik به معنی «پیشرفت از طریق تکنولوژی برتر» توانسته است درآمدی بالغ بر 58.5 میلیارد یورو (65.2 میلیارد دلار) را در سال گذشته (2015) از آن خود کند.
برگرفته: دنیای اقتصاد
بازدیدها: 0
