عضو هیئت علمی مرکز مطالعات آسیا و اقیانوسیه با بیان اینکه تفاوت‌های قابل ملاحظه‌ای در میزان امید زندگی فعال و میانگین خام فعالیت اقتصادی در نقاط شهری و روستایی کل کشور وجود دارد،گفت: شاخص امید به زندگی فعال در روستا 41 سال و در شهرها 37 سالگی است.
عضو هیات علمی مركز مطالعات و پژوهش‌های جمعیتی آسیا و اقیانوسیه گفت: شاخص امید زندگی فعال در مناطق روستایی كشور شتاب بیشتری به خود گرفته است. به گزارش ایسنا، حق‌شناس با اشاره به مطالعه برآورد شاخص امید زندگی فعال، درباره نتایج كلی این بررسی گفت: تفاوت‌های قابل ملاحظه‌ای در میزان امید زندگی فعال و میانگین خام فعالیت اقتصادی در نقاط شهری و روستایی و كل كشور وجود دارد.
وی ادامه داد: پیش‌بینی‌ها حكایت از آن دارد كه كل نیروی كار كشورهای در حال توسعه از حدود ١/٢ میلیارد نفر در سال ١٩٩٠ میلادی به ٤/٢ میلیارد نفر در سال ٢٠٠٠ هزار رسید و این جمعیت در پایان ربع اول قرن بیستم و یكم به حدود سه میلیارد نفر می‌رسید. وی ادامه داد: كشورهای در حال توسعه باید سالانه بیش از ٣٠ میلیون شغل جدید ایجاد كنند، تا تعداد بیكاران در سطح فعلی ثابت بماند كه ایران نیز از تجربه سایر كشورها در حال توسعه مستثنی نیست و تغییر ساختار و جوان شدن جمعیت و ورود شمار زیادی از جوانان به بازار كار ضرورت توجه به ایجاد اشتغال و بازار كار را اجتناب‌ناپذیر می‌كند.
عضو هیات علمی مركز مطالعات و پژوهش‌های جمعیتی آسیا و اقیانوسیه با اشاره به افزایش دفعی جمعیت كشور در اوایل دهه ٦٠، عنوان كرد: در حال حاضر بیش از نیمی از جمعیت كشور كمتر از ٣٠ سال سن دارند و از آنجا كه كاهش باروری در حجم نیروی كار و ساخت‌های سنی با تاخیر بسیار تاثیر می‌گذارد، بدین لحاظ اقتصاد كشور با نرخ بیكاری بالایی برای جوانان مواجه است. وی با اشاره به تغییرات امید زندگی فعال در كشور گفت: نتایج بررسی از روند تغییرات امید زندگی فعال مردان به تفكیك گروه‌های سنی در كل كشور و نقاط شهری و روستایی نشان داد كه افراد تا رسیدن به سن خاصی با افزایش سن تمایل بیشتری به حضور در بازار كار دارند و از یك سن خاصی به بعد از تمایل آن‌ها كاسته می‌شود. روند این تغییرات از بالاترین سطح خود در گروه سنی ١٠ ساله شروع شده و با بالا رفتن سن افراد از میزان امید زندگی فعال كاسته می‌شود و در آخرین گروه سنی به كمترین حد خود می‌رسد. عضو هیات علمی مركز مطالعات و پژوهش‌های جمعیتی آسیا و اقیانوسیه افزود: شاخص امید زندگی فعال برای مردان نقاط شهری ٣/٣٧ سال و در مناطق روستایی ٩/٤١ سال است كه در مقایسه با كل كشور كه ٦/٣٨ سال است، تفاوت محسوسی را نشان می‌دهد كه علت این امر را می‌توان در نوع فعالیت‌های اقتصادی شهری و روستا و نوع و مقدار درآمدهای غیرشغلی جست‌وجو كرد. وی ادامه داد: این درآمدها شامل حقوق بازنشستگی، درآمد ناشی از اجاره، درآمدهای حاصل از حساب پس‌انداز، سود سهام و دریافتی از بیمه و كمك سازمان‌های اجتماعی و موسسات خیریه و درآمد ناشی از فروش مصنوعات ساخته شده در خانوار است. حق‌شناس اظهار كرد: در كشورهای در حال توسعه امروزه با بالا رفتن امید زندگی و احتمال سال‌های عمر بیشتر بعد از بازنشستگی، بازنشستگان به دلیل كفاف نكردن درآمد و هزینه‌های زندگی چاره‌ای جز اشتغال دوباره ندارند، در حالی كه در كشورهای توسعه یافته حداقل سن بازنشستگی بین یك تا ١٠ سال افزایش یافته است، ولی در ایران به عنوان یك كشور در حال توسعه سن بازنشستگی برای مردان و زنان به ترتیب پنج و ١٠ سال كاهش یافته است.
وی عنوان كرد: در حال حاضر بیش از ٤٥ كشور، امید به زندگی سالم دارند و این امید به زندگی سالم، راه اندیشه را به سوی تلاش دولت برای اجرای برنامه‌های ملی مراقبت از سالمندان می‌كشاند.
عضو هیات علمی مركز مطالعات و پژوهش‌های جمعیتی آسیا و اقیانوسیه درباره اصلاح نظام بازار كار گفت: یكی از پدیده‌های بسیار تاثیرگذار بر اصلاح نظام بازار كار ایجاد فرصت‌های شغلی برای نیروی جوان و دارای انگیزه فعالیت اقتصادی است، اصولا این مهم علاوه بر افزایش ظرفتیت‌های جدید شغلی، زمانی میسر خواهد شد كه بازنشستگان پس از بازنشستگی به دلیل انگیزه‌های اقتصادی یا میل به تداوم فعالیت‌های شغلی، مجددا اشتغال به كار نكنند. بررسی‌های مختلف نشانگر آن است كه در كشور ما بازنشستگان به لحاظ عدم رضایت از بازنشستگی و احساس داشتن توان مجدد فعالیت اقتصادی كماكان تمایل دارند ، پس از بازنشستگی به لحاظ عدم وجود رابطه بین بازنشستگی و حالت بازنشستگی در كشور، به اشتغال در مشاغل قبلی یا واحدهای كاری مشابه به تداوم فعالیت خویش اهتمام ورزند، هر چند كه عدم كفایت حقوق بازنشستگی نیز تا حدودی می‌تواند عامل چنین بازگشت كاری باشد.
بازدیدها: 0
