بیتکوین پول دیجیتالی می باشد که در سال 2009 بر اساس نظریات فردی به نام “ساتوشی ناکاموتو” (فردی که هویتی مرموز دارد و کاملا شناخته شده نیست) ابداع گردید. بیتکوین یک نوآوری است بدین معنا که خالقان آن توانسته‌اند آنرا در مدت کوتاهی از یک ایده به یک واقعیت اثرگذار بر دنیای اقتصاد و مراکز سیاست پژوهی مبدل کنند. زیرا در چندسال گذشته ارزش بیتکوین در بازارهای جهانی از چند صدم دلار به صدها دلار افزایش یافته است. اما پول بودن یک جایگاه حقوقی است و پول بودن بیتکوین منوط به پذیرش جایگاه حقوقی آن از سوی دولت هاست. تا کنون هیچ دولتی پول بودن بیتکوین را تأیید نکرده است و دولت‌های ایالات متحده آمریکا، جمهوری فدرال آلمان و جمهوری خلق چین بر کالا بودن بیتکوین تأکید دارند. این پول قرار است هزینه های تراکنش های رایج آنلاین را کاهش دهد، شبکه بیتکوین سیستم کنترل کننده متمرکز ندارد و توسط هیچ سازمان، مؤسسه و یا نهاد دولتی اداره نمی‌شود. بیتکوین وجود فیزیکی ندارد، و میزان بیتکوین هر کس از تراکنش های بین افراد مشخص می شود. و همانطور که تراکنش ها توسط بیتکوین انجام می شود، میزان آن در یک حساب دفتر کل نگهداری می شود، که توسط محاسبات گسترده ای تایید می شود.
میزان بیتکوین در هر حساب توسط کلید واژه های عمومی و خصوصی متشکل از رشته های طولانی از اعداد و حروف که توسط الگوریتمی رمزگذاری شده است، به هم مربوط و مشخص می شوند. کلید واژه ی عمومی که به آن آدرس بیتکوین نیز گفته می شود شبیه حساب بانکی است، و برای انتقال بیتکوین به حساب شخص استفاده می شود و در دسترس عموم می باشد، اما کلید واژه ی خصوصی شبیه دستگاه خودپرداز است، و از امنیت بالایی برخوردار بوده، و فقط برای تایید انتقال بیتکوین استفاده می شود.
در زیر بصورت مختصر اصطلاحات رایج در بیتکوین را توضیح می دهیم.
Bit: واحدی از بیتکوین است که معادل 1000000/1 بیتکوین می باشد.
Bitcoin: که اگر با حروف بزرگ شرع شود، به معنی مفهوم خود بیتکوین می باشد، و اگر با حروف کوچک شروع شود، نشان دهنده ی واحد بیتکوین است، مثلا 10 بیتکوین یا 100 بیتکوین، که صورت مختصر آن BTC یا XBT می باشد.
Block: نشان دهنده ی رکوردی است که در زنجیره ی بلوک (Block Chain) قرار دارد، و بطور میانگین در هر 10 دقیقه یک بلوک به زنجیره های بلوک اضافه می گردد.
Block Chain (زنجیره ی بلوکی): یک گزارش عمومی از تراکنش های بیتکوین است، که دارای ترتیب زمانی می باشد.
Confirmation تایید: به این معنی است که تراکنش در شبکه انجام شده و احتمال برگشت آن وجود نخواهد داشت. و این تایید زمانی صورت می گیرد که این تراکنشها در بلوک ها قرار گیرند. تراکنش های کوچک صرفا با یک تایید انجام می شوند، اما تراکنش های بزرگتر مثلا 1000 دلار برای انجام نیاز به 6 تایید و حتی بیشتر دارند. هر تایید به صورت نمایی احتمال برگشت تراکنش را کاهش می دهد.
Cryptography یا رمزنگاری: شاخه ای از ریاضیات می باشد که سطح بالایی از امنیت را فراهم می آورد. تجارت الکترونیک و بانکداری آنلاین در حال حاضر از رمزنگاری استفاده می کنند. در بیتکوین برای جلوگیری از دسترسی دیگران به حساب افراد و جلوگیری از بین بردن بلاک چین، از رمزنگاری استفاده می شود.
Double Spend: بدین معنی است که یک کاربر خرابکار قصد دارد یک بیتکوئین را در دو جای متفاوت خرج کند. در این حالت این “ماینینگ” یا استخراج و همچنین بلاک چین است که مشخص می کند کدامیک از دو تراکنش مورد تایید و معتبر است.
Hash Rate یا نرخ هاش: واحد اندازه گیری قدرت پردازش شبکه ی بیتکوین می باشد. شبکه ی بتکوین به منظور تامین امنیت باید عملیات ریاضی پیچیده ای انجام دهد. زمانی که نرخ هاش شبکه به 10 Th/s می رسد، یعنی اینکه می تواند 10 تریلیون محاسبه را در هر ثانیه انجام دهد.
Mining یا استخراج: استخراج بیتکوین به معنای انجام محاسبات ریاضی برای تایید تراکنش های بیتکوین در شبکه می باشد. استخراج کننده گان بیتکوین در قبال تایید هر تراکنش هزینه ای به بیتکوین دریافت می کند که باعث ایجاد بیتکوین جدید می شود. استخراج بیتکوین بازاری تخصصی و رقابتی می باشد که بسته به میزان انجام محاسبات برای تایید تراکنش ها، درآمدها تعیین می شود. اما همه کاربران بیتکوین، استخراج انجام نمی دهند، چرا که کار آسانی برای کسب درآمد نیست.
P2P یا همتا به همتا: به سیستمی اطلاق می شود که در آن افراد بصورت مستقیم با هم تعامل دارند. منظور از P2P در بیتکوین این است که، شبکه شرایطی را فراهم کرده است که در آن هر شخص می تواند تراکنش های شخص دیگر را منتشر کند و مهمتر اینکه نیاز به وجود بانک واسط نمی باشد.
Private Key یا کلید خصوصی: داده های سرّی ای می باشد که به کاربر بیتکوین این حق را می دهد از یک به اصطلاح کیف پول (wallet) مشخص خرج نماید، که این کار توسط یک امضای رمزنگاری شده انجام می شود. این کلید خصوصی در صورتی که از نرم افزار “والت” استفاده شود در کامپیوتر کاربران ذخیره خواهد شد، و در صورتی که از “وِب والت” استفاده شود در یک سرور کنترلی ذخیره خواهد شد. از آنجایی که کلید خصوصی اجازه خرید از یک والت را می دهد، در نتیجه هیچگاه نباید برای دیگران آشکار گردد.
Signature یا امضاء: امضائی رمزنگاری شده از یک مکانیسم ریاضیاتی می باشد که مالکیت یک فرد را تایید می نماید. در بیتکوین، یک “کیف پول بیتکوین” و یک “کلید خصوصی” به وسیله ی تعدادی به اصطلاح “جادوی ریاضیاتی” به هم وصل می شوند، تا کاربر بتواند تراکنش انجام دهد. زمانی که نرم افزار بیتکوین یک تراکنش را با کلید واژه ی خصوصی ثبت می کند، تمام شبکه قادر به دیدن هماهنگی بین امضاء و بیتکوین خرج شده خواهند بود. به هر حال، هیچ کس این توانایی را نخواهد داشت که کلید خصوصی شما را حدس بزند که بتواند از حساب شما برداشت نماید.
Wallet یا کیف پول: کیف پول بیتکوین تقریبا شبیه کیف پول فیزیکی می باشد، که حاوی کلید خصوصی بوده و این اجازه را به شما می دهد که از بیتکوین خود خرید کنید. و همچنین میزان موجودی حساب شما را نشان می دهد، و بر خلاف کارت اعتباری هزینه ای برای کاربر نخواهد داشت.
برگرفته: شبکه ی مدرن اکونومی
بازدیدها: 0
