۱- قرارداد غیر موقت یا قرارداد کار دائمی
در این نوع قرارداد زمانی برای پایان قرارداد ذکر نمی شود یا در متن قرارداد به نامحدود بودن آن اشاره می گردد. پایان قرارداد در این نوع استخدام منوط به احراز شرایط یا انجام ترتیباتی است و فسخ یک طرفه آن قانوناً امکان پذیر نمی باشد. مواردی که باعث می شود قرارداد کار غیر موقت خاتمه پذیرد عبارتست از: فوت، بازنشستگی یا ازکارفتادگی کارگر، استعفای کارگر بر اساس ترتیباتی که قانون مقرر کرده است، اخراج موجه کارگر(اخراجی که موجه بودن آن توسط هیاتهای حل اختلاف وزارت کار تایید شود) و…
۲- قرارداد کار موقت یا قرارداد کار مدت معین
قراردادی است که خاتمه قرارداد در آن درج می شود و با پایان زمان آن، قرارداد خاتمه می یابد. در قرارداد موقت هیچ یک از طرفین تا پایان قرارداد مجاز به فسخ یک طرفه آن نمی باشند. تمدید چند باره قرارداد موقت، آنرا به قرارداد دائم تبدیل نمی کند.
۳- قرارداد کار معین
در این نوع قرارداد انجام حجمی از کار تعهد می شود و با ایفای تعهد و پرداخت حق الزحمه توافق شده قرارداد خاتمه می یابد. در این نوع از قرارداد نیز تا انجام موضوع تعهد و کار امکان فسخ یک طرفه آن قانوناً مقدور نمی باشد.
۴- قرارداد کار آزمایشی
این نوع قررداد در واقع قرارداد مقدماتی برای قرارداد غیر موقت است که زمینه را برای اشنایی و همکاری کارگر و کافرما فراهم می سازد و زمانی را برای تفاهم در اختیار دو طرف قرار می دهد که در صورت نظر مساعد دو طرف، تداوم خواهد یافت. این نوع قرارداد برای کارگران ماهر حداکثر ۳ ماه و برای کارگر ساده یک ماه است و در طول مدت قرارداد هر یک از طرفین می توانند قرارداد را فسخ نمایند.
۵- قرارداد کار آموزشی – قراردادکار کارآموزی
قرارداد آموزشی فقط با افراد بین ۱۵ تا ۱۸ سال سن منعقد می شود. این افراد را کارگر نوجوان می نامند. حداکثر مدت قرارداد با آنها سه سال است و کارگر نوجوان برای کار توام با آموزش به استخدام در می آید. برای کارگر نوجوان نیز باید حقوق و مزایای مقرر در قانون کار رعایت شود و حق بیمه اش نیز که از حداقل حقوق سال مربوطه نیز نباید کمتر باشد به سازمان تامین اجتماعی پرداخت شود. نظام کاری آموزش همراه با کار، همان نظام استاد شاگردی است که قبلاً در کشور بسیار مرسوم بوده است.
منبع : مقاله “انواع قرارداد استخدام کار و تامین اجتماعی در ایران“
بازدیدها: 0
