كارشناس شخصي است كه در حوزه مشخصي از دانش، اطلاعاتي بيش از افراد معمولي و متوسط دارد. كارشناس منبعي قابل اعتماد براي قضاوت و اخذ تصميم هاي هوشمندانه در حوزه خود است.
كارشناسان معمولا سوابق علمي مرتبط داشته و همچنين تجربيات قابل قبولي در حوزه كارشناسي خود دارند. البته لازم به ذكر است كه داشتن تحصيلات دانشگاهي پيش شرط كارشناسي در حوزه هاي مرتبط نيست چون تجربه مي تواند باعث پوشش آن شود. اما در حوزه كارشناسي دو نكته اساسي در مورد هر كارشناس توسط مخاطبان مورد پرسش است: اوّل آنكه گستره دانشي كارشناس چقدر است؟ و دوّم آنكه كارشناس چگونه دانش خود را بكار مي گيرد؟ بنابراين مي توان گفت كه كارشناسي دو ستون اصلي دارد:
۱- داشتن دانش مرتبط در حوزه كارشناسي
۲- توانايي بكارگيري دانش در اجرا
با توجه به تعريف بالا مي توان نتيجه گرفت كه كارشناسان معمولا افراد بسيار توانمندي بوده كه براي دستيابي به درجه كارشناسي لازم است شايستگي هاي بسياري داشته باشند بنابراين انتظار مي رود كه تعداد آنها بسيار كم باشد اما در سازمان ها ديده مي شود كه بيش از هر چيز به اين حوزه ظلم شده است. اگر براي فرد هيچ پستي قابل حصول نباشد وي كارشناس مي شود.
Hits: 10
