ارتباطات در یک جلسه به طور دائم برقرار است. در طول یک جلسه ممکن است افراد زیادی درگیر صحبت کردن نشوند اما تقریباً همه (اگر نه هریک از افراد) به نمایش علائمی از زبان تن مشغول هستند که بیانگر احساس واقعی و درونی آنان می باشد.چنانچه ریاست جلسه را بر عهده دارید، ……دانستن این نکته اهمیت دارد که آیا حضار به آنچه که می گوئید علاقه ای دارند یا نه ؟ و یا اینکه آیا با نظرات شما موافق هستند یا یا آن مخالف می باشند؟ شناسائی سریع علائم بیحوصلگی و مخالفت مخاطبان، در تغییر رویکرد شما به ارائه مطالب درصورت ضرورت، از اهمیت بالائی برخوردار است. زمانی که متوجه می شوید توجهات روبه کاهش است یا نگاهها بدون چشم به هم زدن به شما دوخته شده است، این می تواند به مفهوم بیعلاقگی آنان به موضوع طرح شده باشد. موضوع را کش ندهید و یا کاری کنید که شرایط از یکنواختی خارج شود.
زمانی که مخاطبان مداوماً سر خود را به علامت تأئید تکان می دهند، این بدانمعنی است که آنها با آنچه می گوئید موافق هستند.
زمانی که مخاطبان دست به سینه می شوند، به بینی یا دور دهان خود دست می زنند، به پشت صندلی خود تکیه می دهند، و بدتر از همه اینکه سر خود را به علامت مخالفت تکان می دهند، یعنی با ایده های مطرح شده موافقتی ندارند. در این شرایط به دقت راجع به اقداماتی بیاندیشیدکه می تواند اوضاع را آرام کند.زمانی که یکی از مخاطبان نفس عمیق می کشد، شاید به این مفهوم باشد که می خواهد سخنان شما را قطع کند و نقطه نظر خود را مطرح نماید. بهتر است به دیگر ژستها و علائمی که در زیر آمده است نیز توجه کنید:
· تغییر تُن صدا.
· اخم کردن.
· به زمین نگاه کردن.
· با نوک انگشتان دست بر روی میز زدن.
· خروج از اتاق.
شما باید به احساس درونی هر یک از حضار اشراف پیدا کنید و به خاطر بسپارید که این موضوع چگونه می تواند بر عکس العمل دیگر حضار اثر بگذارد. اگر موضوع مورد بحث داغ تر از آن باشد که بتوان آن را کنترل نمود، شاید بهتر باشد که جلسه را به زمان دیگری موکول کنید. برخی افراد احساساتی ممکن است علائم کاملاً ملموسی را در حالت صورت و در زبان تن از خود بروز دهند. شناسائی سریع این علائم در طول جلسه می تواند از بروز هرگونه انفجار و سرریز احساسات ناخواسته، جلوگیری نماید.
Hits: 0
